You may have heard the recent fued between Ali daei and Rouanian,the Perspolise manager....
..
While Ali daei has never endorsed the green movement or politicaly out spoken...yet,he has never realy been endorsing the Islamic system either....he has indeed been pro-people...and all he has recently said against Rouanian,is the same thing many other have said about,non-football people messing the football in IRAN....as well as Perspolise ,still not paying him what the owe him...telling him, they do not have money...
here is the latest attack by newspapers,on Ali daei....an attempt ,to control Daei's criticism of the system...
...
نقدی بر ادبیات تند دایی/
آزردن بندگان خدا به سان آزردن خداست مربی/ دیگران را لگدمال نکن!
خبرگزاری مهر - گروه ورزشی: علی دایی در تازه*ترین مصاحبه خود با لحنی تند مدیرعامل باشگاه پرسپولیس را خطاب قرار داده و وی را شایسته نشستن در این جایگاه ندانسته اما ادبیات وی حرفه*ای و صدالبته اخلاقی نبوده است.
به گزارش خبرنگار مهر، "محمد رویانیان" روز گذشته در مصاحبه*ای با اشاره به خوشحالی علی دایی در آخرین دیدار تیمهای پرسپولیس و راه آهن در فصل گذشته، وی را به باد انتقاد گرفت و گفت که "قلب شما برای خودت می*تپد و نه پرسپولیس".
انتظار می*رفت این مصاحبه واکنش تند دایی را به همراه داشته باشد چراکه تجربه نشان داده مهاجم سال*های نه چندان دور فوتبال ایران نسبت به هرگونه انتقادی، خواه درست و خواه نادرست، واکنش نشان می*دهد اما واکنش شب گذشته سرمربی راه آهن، ادبیاتی تند و بعضا غیرمنصفانه داشت.
دایی در این مصاحبه حضور رویانیان در جایگاه فعلی را اتفاقی غیرورزشی قلمداد و آن را حاصل روابط سیاسی عنوان کرد. اینکه رویانیان فردی غیرورزشی است و شاید بهتر می*بود مدیری ورزشی بر مسند کار می*نشست حرف درستی است اما حضور وی با تشخیص وزارت ورزش بوده و مسئولان این وزارتخانه هم باید در این خصوص پاسخگو باشند اما اینکه شخصیت حقیقی و حقوقی یک مدیر اینچنین لگدمال شود، کاری است که تنها از علی دایی در این ورزش برمی*آید.
دایی فصل گذشته در دیدار تیمش با پرسپولیس و زمانی که گل*ها یکی پس از دیگری وارد دروازه تیم بحران*زده و البته پرطرفدار کشور می*شد، شادی بی حد و حصری از خود نشان می*داد و این در حالی بود که کارگردان پخش تلویزیونی آن دیدار با هوشمندی، این شادی*ها را به تصویر می*کشید. وی پس از آن دیدار عنوان کرد که به خاطر ماندن تیمش در لیگ چنین خوشحالی*هایی کرده است اما خود این حرف نیز صادقانه نبود چون خوشحالی دایی به همین جا ختم نشد. وی پس از بازی عنوان کرد که خدا به وی عزت داده و در این گفته سرمربی پیشین پرسپولیس این جمله مستتر است که خدا به تیم بازنده ذلت داده است.
در این خصوص نیازی نیست که به ذکر مثال متوسل شویم اما بازیکنان و مربیان بسیاری در فوتبال دنیا بوده*اند که وقتی به تیم سابق خود گل زده و آن را برده*اند، دستکم اگر گریه نکردهاند شادی اینچنینی و نامتعارف هم نکرده*اند. اصلا چرا راه دور برویم. بر هیچکس پوشیده نیست که محسن خلیلی مهمترین بازیکن پرسپولیس در قهرمانی سال 86 بود و خیلی حق بر گردن این تیم دارد. این بازیکن که غیرمنصفانه از پرسپولیس کنار گذاشته شد سال گذشته وقتی با پیراهن مس کرمان به تیم پیشین خود گل زد گریه کرد هرچند که هیچگاه تظاهر به دوست داشتن پرسپولیس نکرده است.
اکنون گوش فرا دهید آقای دایی، تیم پرسپولیس به خیلی از بازیکنان خود بدهکار است. بازیکنانی که نگاهی به گذشته نشان می*دهد بیش از شما حق بر گردن این باشگاه دارند اما باشگاه آنگونه که باید و شاید حق آنان را ادا نکرده است. کریم باقری که به معنی واقعی اسطوره باشگاه پرسپولیس است بدون خداحافظی از این تیم جدا شده و برای آرامش تیم محبوب خود و البته هواداران پرشمار آن دم برنمی*آورد.
راستی آقای دایی! می*دانی چرا خلیلی گریه کرد. چون هواداران این تیم را دوست دارد. نه او، نه باقری و نه خیلی*های دیگر که حق و حقوق عظیمی به گردن این تیم دارند هیچگاه نگاه طلبکارانه*ای نداشته*اند.
آقای دایی! پرسپولیس در زمان مربیگری شما بدترین نتایج را کسب می*کرد اما شما هیچگاه حاضر نشدی به دلیل کسب این نتایج ضعیف از تیم کناره*گیری کنی و حالا همیشه از طلبت از این باشگاه حرف می*زنی. آیا شما به هواداران پرسپولیس بدهکار نیستی؟!
آقای دایی! شما با تیم ملی در ورزشگاه آزادی برای نخستین بار به عربستان باختی. چه عیبی دارد، فوتبال است و در فوتبال این چیزها طبیعی است اما وقتی هواداران اعتراض کردند، علت اصلی باخت را متوجه فضای آشفته ورزشگاه کردی. راستی می*دانید افشین قطبی فقط هشت دقیقه کم آورد تا آن تیم زخم خورده و تقریبا نابودشده را به جام جهانی هدایت کند؟
آقای دایی! در پاسخ به رویانیان گفته بودی که جست و خیزهای فصل قبل "یا خدا و یا زهرا" گفتن بوده اما نه خدای کریم و نه حضرت زهرا (س) دل*شان نمی*خواهد هوادار فوتبال از صغیر و کبیر گرفته پای گیرنده با دیدن این صحنه*ها غمگین شوند چون همگان متفق القول بودند که این شادی*های شما، خارج از حد متعارف بود.
آقای دایی! هرگاه صحبتی می*شود می*گویی آن بالایی هوای شما را دارد. بی*تردید چنین است چه، اگر اراده خداوند نباشد برگی هم از درخت نمی*افتد. خدا ستارالعیوب است آقای سرمربی. بی اختیار به یاد مالک اشتر می*افتم که وقتی در بازار کوفه قدم می*زد حجره داری به وی کلوخ انداخت. مالک سر بلند نکرد و به مسجد رفت. وقتی آن مرد فهمید به چه کسی کلوخ انداخته به مسجد رفت و به پای مالک افتاد اما وی گفت: "به خدا سوگند که به مسجد نیامدم مگر برای تو استغفار کنم و طلب آمرزش نمایم." آقای دایی شما که همواره دم از خدا و ائمه می*زنی، آیا یکبار، فقط یکبار شده از کنار به زعم خود کلوخ*اندازها رد شوی و کظم غیظ کنی؟
آقای دایی! همه می*دانند شما چه خدماتی به این فوتبال کردی و گل*های شما را کسی فراموش نمی*کند اما چرا هر بار و هر بار به این موضوع اشاره می*کنید و آن را چون پُتکی گران بر سر دیگران فرود میآورید؟ در این فوتبال خدادادها، کریم باقریها، علی کریمیها، استیلیها، عابدزادهها، منصوریانها، فرهاد مجیدیها و ... بوده*اند و دل مردم را شاد کرده*اند.
آقای دایی! لطفا مربیگری کنید و زین پس دیگران را لگدمال نکنید! اگر دیگران دروغ میگویند شما هم راست نمیگویی. شمایی که تا چندی پیش نسبت به تشویق*های علی کریمی در ورزشگاه واکنش منفی نشان میدادید چطور امروز این بازیکن را در جبهه خود قرار میدهید؟! آقای دایی! این هم بی*صداقتی است
..
While Ali daei has never endorsed the green movement or politicaly out spoken...yet,he has never realy been endorsing the Islamic system either....he has indeed been pro-people...and all he has recently said against Rouanian,is the same thing many other have said about,non-football people messing the football in IRAN....as well as Perspolise ,still not paying him what the owe him...telling him, they do not have money...
here is the latest attack by newspapers,on Ali daei....an attempt ,to control Daei's criticism of the system...
...
نقدی بر ادبیات تند دایی/
آزردن بندگان خدا به سان آزردن خداست مربی/ دیگران را لگدمال نکن!
خبرگزاری مهر - گروه ورزشی: علی دایی در تازه*ترین مصاحبه خود با لحنی تند مدیرعامل باشگاه پرسپولیس را خطاب قرار داده و وی را شایسته نشستن در این جایگاه ندانسته اما ادبیات وی حرفه*ای و صدالبته اخلاقی نبوده است.
به گزارش خبرنگار مهر، "محمد رویانیان" روز گذشته در مصاحبه*ای با اشاره به خوشحالی علی دایی در آخرین دیدار تیمهای پرسپولیس و راه آهن در فصل گذشته، وی را به باد انتقاد گرفت و گفت که "قلب شما برای خودت می*تپد و نه پرسپولیس".
انتظار می*رفت این مصاحبه واکنش تند دایی را به همراه داشته باشد چراکه تجربه نشان داده مهاجم سال*های نه چندان دور فوتبال ایران نسبت به هرگونه انتقادی، خواه درست و خواه نادرست، واکنش نشان می*دهد اما واکنش شب گذشته سرمربی راه آهن، ادبیاتی تند و بعضا غیرمنصفانه داشت.
دایی در این مصاحبه حضور رویانیان در جایگاه فعلی را اتفاقی غیرورزشی قلمداد و آن را حاصل روابط سیاسی عنوان کرد. اینکه رویانیان فردی غیرورزشی است و شاید بهتر می*بود مدیری ورزشی بر مسند کار می*نشست حرف درستی است اما حضور وی با تشخیص وزارت ورزش بوده و مسئولان این وزارتخانه هم باید در این خصوص پاسخگو باشند اما اینکه شخصیت حقیقی و حقوقی یک مدیر اینچنین لگدمال شود، کاری است که تنها از علی دایی در این ورزش برمی*آید.
دایی فصل گذشته در دیدار تیمش با پرسپولیس و زمانی که گل*ها یکی پس از دیگری وارد دروازه تیم بحران*زده و البته پرطرفدار کشور می*شد، شادی بی حد و حصری از خود نشان می*داد و این در حالی بود که کارگردان پخش تلویزیونی آن دیدار با هوشمندی، این شادی*ها را به تصویر می*کشید. وی پس از آن دیدار عنوان کرد که به خاطر ماندن تیمش در لیگ چنین خوشحالی*هایی کرده است اما خود این حرف نیز صادقانه نبود چون خوشحالی دایی به همین جا ختم نشد. وی پس از بازی عنوان کرد که خدا به وی عزت داده و در این گفته سرمربی پیشین پرسپولیس این جمله مستتر است که خدا به تیم بازنده ذلت داده است.
در این خصوص نیازی نیست که به ذکر مثال متوسل شویم اما بازیکنان و مربیان بسیاری در فوتبال دنیا بوده*اند که وقتی به تیم سابق خود گل زده و آن را برده*اند، دستکم اگر گریه نکردهاند شادی اینچنینی و نامتعارف هم نکرده*اند. اصلا چرا راه دور برویم. بر هیچکس پوشیده نیست که محسن خلیلی مهمترین بازیکن پرسپولیس در قهرمانی سال 86 بود و خیلی حق بر گردن این تیم دارد. این بازیکن که غیرمنصفانه از پرسپولیس کنار گذاشته شد سال گذشته وقتی با پیراهن مس کرمان به تیم پیشین خود گل زد گریه کرد هرچند که هیچگاه تظاهر به دوست داشتن پرسپولیس نکرده است.
اکنون گوش فرا دهید آقای دایی، تیم پرسپولیس به خیلی از بازیکنان خود بدهکار است. بازیکنانی که نگاهی به گذشته نشان می*دهد بیش از شما حق بر گردن این باشگاه دارند اما باشگاه آنگونه که باید و شاید حق آنان را ادا نکرده است. کریم باقری که به معنی واقعی اسطوره باشگاه پرسپولیس است بدون خداحافظی از این تیم جدا شده و برای آرامش تیم محبوب خود و البته هواداران پرشمار آن دم برنمی*آورد.
راستی آقای دایی! می*دانی چرا خلیلی گریه کرد. چون هواداران این تیم را دوست دارد. نه او، نه باقری و نه خیلی*های دیگر که حق و حقوق عظیمی به گردن این تیم دارند هیچگاه نگاه طلبکارانه*ای نداشته*اند.
آقای دایی! پرسپولیس در زمان مربیگری شما بدترین نتایج را کسب می*کرد اما شما هیچگاه حاضر نشدی به دلیل کسب این نتایج ضعیف از تیم کناره*گیری کنی و حالا همیشه از طلبت از این باشگاه حرف می*زنی. آیا شما به هواداران پرسپولیس بدهکار نیستی؟!
آقای دایی! شما با تیم ملی در ورزشگاه آزادی برای نخستین بار به عربستان باختی. چه عیبی دارد، فوتبال است و در فوتبال این چیزها طبیعی است اما وقتی هواداران اعتراض کردند، علت اصلی باخت را متوجه فضای آشفته ورزشگاه کردی. راستی می*دانید افشین قطبی فقط هشت دقیقه کم آورد تا آن تیم زخم خورده و تقریبا نابودشده را به جام جهانی هدایت کند؟
آقای دایی! در پاسخ به رویانیان گفته بودی که جست و خیزهای فصل قبل "یا خدا و یا زهرا" گفتن بوده اما نه خدای کریم و نه حضرت زهرا (س) دل*شان نمی*خواهد هوادار فوتبال از صغیر و کبیر گرفته پای گیرنده با دیدن این صحنه*ها غمگین شوند چون همگان متفق القول بودند که این شادی*های شما، خارج از حد متعارف بود.
آقای دایی! هرگاه صحبتی می*شود می*گویی آن بالایی هوای شما را دارد. بی*تردید چنین است چه، اگر اراده خداوند نباشد برگی هم از درخت نمی*افتد. خدا ستارالعیوب است آقای سرمربی. بی اختیار به یاد مالک اشتر می*افتم که وقتی در بازار کوفه قدم می*زد حجره داری به وی کلوخ انداخت. مالک سر بلند نکرد و به مسجد رفت. وقتی آن مرد فهمید به چه کسی کلوخ انداخته به مسجد رفت و به پای مالک افتاد اما وی گفت: "به خدا سوگند که به مسجد نیامدم مگر برای تو استغفار کنم و طلب آمرزش نمایم." آقای دایی شما که همواره دم از خدا و ائمه می*زنی، آیا یکبار، فقط یکبار شده از کنار به زعم خود کلوخ*اندازها رد شوی و کظم غیظ کنی؟
آقای دایی! همه می*دانند شما چه خدماتی به این فوتبال کردی و گل*های شما را کسی فراموش نمی*کند اما چرا هر بار و هر بار به این موضوع اشاره می*کنید و آن را چون پُتکی گران بر سر دیگران فرود میآورید؟ در این فوتبال خدادادها، کریم باقریها، علی کریمیها، استیلیها، عابدزادهها، منصوریانها، فرهاد مجیدیها و ... بوده*اند و دل مردم را شاد کرده*اند.
آقای دایی! لطفا مربیگری کنید و زین پس دیگران را لگدمال نکنید! اگر دیگران دروغ میگویند شما هم راست نمیگویی. شمایی که تا چندی پیش نسبت به تشویق*های علی کریمی در ورزشگاه واکنش منفی نشان میدادید چطور امروز این بازیکن را در جبهه خود قرار میدهید؟! آقای دایی! این هم بی*صداقتی است
Comment