Football History in Khorramshahr

[irani8perspolis]

Since the final is held in Khorramshahr this year, we should learn more about football in Khorramshahr. Khuzestani's are football loving people and it is a shame Khorramshahr has no big team right now. I have little info on this, St.Mark could you help out? Any teams after the war? Any teams before the war (other than Rastakhiz).

The only team I know from Khorramshahr is Rastakhiz who played for a short time before the revolution.

Info on Rastakhiz: http://takhtejamshidcup.com/index.ph...184&Itemid=734

[irani8perspolis]

It seems the biggest team from Khorramshahr is Esteghlal Khorramshahr who finished 3rd in the Khuzestan Premier League this season.

http://khuzestansport.ir/fa/sport_plus/league/full/25

[St_Mark]

خرمشهر در قرن دوازدهم هجری قمری - روستای کوچکی بشمار می رفت که در اوایل قرن سیزدهم به بندری معتبر تبدیل گردید. خرمشهر از زمان تأسیس به دلیل اهمیّت راهبردی آن ، مورد توجه بود و چندین بار به اشغال قوای خارجی درآمده و آزاد شده است . انگلیسی ها در سال 1875 میلادی ، امپراتوری عثمانی در سال 1883 میلادی، و ارتش بعثی عراق در سال 1980 میلادی خرم شهر را اشغال کرده اند. سرنوشت تاریخی خرم شهر که پر از فراز و نشیب است، به تنهایی گویای اهمیت این سرزمین به لحاظ موقعیت جغرافیایی و استراتژیکی است..

They had rich history in sport activities including football. Taj, Shahin, Rastakhiz and Jam were their major team’s .They had famous players such as Malah, Danaei , Vaziri , Moradi , Khalifa, Zeraatkar, Logman, Beshkar, and Khadempir…. Few players from this city made it to TM ,Ali Musavi Alavi,Kameli Mofrad , Beshkar, Khadempir ,…..
Today they don’t have good clubs except few teams like Shalamcheh, Bostan, Esteghlal, and Nakhl... none of them good.
Rashtakhiz was their team at Takhtjamshid league .




There were that good



Khadempir then and Now.








There was a good article published in gooya few years ago by Gaumata with glimpse of sport activities in Khoramshahr before 1978.


ورزشِ خرمشهر در پیش از انقلاب، م. گئومات

توسط م. گئومات 04/09/2013 18:44:00


اگر سعادت خدمت به چنگ باز آرم تهی کنم دل رنجور خویش بربط وار
اگر خلاف کند عمر پیش از این شده اند غریق بحر فنا همچون من هزار هزار (رضی الدین نیشابوری)
*****
درعالم ورزش اگر چه فوتبال خرمشهر همواره در زیر سایه سنگین فوتبال همسایه دیوار به دیوار خود، آبادان قرار داشت ولی چند تیم مشهور فوتبال این شهر مانند شاهین، تاج، جنوب و شعاع از جملۀ تیم های پر قدرت فوتبال خوزستان به شمار می رفتند. وقتی سخن از فوتبال خرمشهر به میان آورده می شود، پسندیده است که از آقای چاسبی مالک باشگاه جنوب نام برده شود و از او قدردانی گردد. مردی که در سالهای نیمه دوم دهه سی و دهه چهل، ساختمان مجهزی با هزیبه شخصی در جاده جنت آباد (بولوار امیرکبیر فعلی) برای باشگاه خود بنا کرده بود که دارای سالن ورزش، زمین بسکتبال و والیبال بود که در آن زمان در نوع خودش استثنایی بود. آقای هاشمی (مدیر داروخانه هاشمی) رئیس باشگاه شعاع بود، غلامرضا خشتی نژاد رئیس باشگاه تاج و عبدالمجید ادیب همه کاره باشگاه شاهین خرمشهر که هر دو کارمند بانک ملی ایران بودند. آقایان علی پورسرخ و غیاث عثمانی از جملۀ همکاران افتخاری باشگاه شاهین خرمشهر بودند. (نقشی شبیه اعضای هیئت مدیره امروزی) تمامی این عاشقان فوتبال نه تنها کوچکترین چشم داشتِ مادی ای از پرداختن به ورزش فوتبال نداشتند بلکه از جیب خود نیز کمک های شایانی به فوتبال خرمشهر می نمودند. من وظیفه خود می دانم که سپاسی ویژه از دو نفر به نام های آقا مهدی (معروف به مهدی تُرکه) شخصی که به شغل دستفروشی لباس در بازار دستفروشهای های خرمشهر که درابتدای خیایان هریسچی از سمت فلکه دروازه بر پا می شد، به شغل دستفروشی لباس اشتغال داشت، اما تمامی کارهای پر زحمت متفرقه باشگاه شاهین را انجام می داد. و دیگری جوانی محجوب به نام حبیب (متأسفانه نام خانوادگی او را فراموش کرده ام) که خود فوتبالیست بود و کلیه کارهای مربوط در دفتر- رختگن باشگاه شاهین را که در زیر سکوهای محوطه ویژه مسابقات والیبال و بسکتبال قرار داشت را از قبیل نگهداری و مراقبت از وسائل و کاپ های باشگاه شاهین، مرتب کردن دفتر- رختکن مذکور، آماده کردن لباسهای آن تیمی از مجموعه تیم های باشگاه شاهین خرمشهر که می خواست مسابقه برگزار کند و ... را به عهده گرفته بود.

عبدالمجید ادیب در زمانی که عضو هیئت فوتبال خرمشهر بود، شخصاً رانندگی غلطک را به عهده گرفته و زمین خاکی فوتبال خرمشهر را برای انجام مسابقات صاف و مرتب کرده و سپس خط کشی می کرد. به طور کلی خانواده ادیب همگی فوتبالیست های خوبی بودند از جمله سالم که استاد دریبلینگ بود، عیسی و عبدالرزاق و بعدها نسل بعدی این خانواده که همگی عضو باشگاه شاهین خرمشهر بودند. در آن زمان به جز باشگاه های تهرانی که اکثراً با تیم های باشگاهی شوروی و بلوک شرق مسابقاتی برگزار می کردند، دو تیم تاج و شاهین خرمشهر تنها تیمهایی محسوب می گردیدند که هر از چند گاهی با دعوت از دو تیم نادی المیناء و نادی الجنوبِ عراق به خرمشهر با آنها مسابقاتی در سطح تماس های خارجی انجام می دادند.
تیم تاج خرمشهر یکی از نخستین تیم های شهرستانی بود که توانست تیم تاج تهران را با تمامی بزرگان آن زمانش مانند کوزه کُنانی و جدیکار، با تک گل هوشنگ وزیری که او نیز کارمند بانک ملی بود، در خرمشهر شکست بدهد. نکته جالب در مورد هوشنگ وزیری این بود که او یکی از نادر افرادی در جهان به شمار می رفت که قلبش در سمت راست سینه اش قرار داشت! هوشنگ مرادی فوروارد چپ پای تیم تاج خرمشهر که در مسابقات فوتبال استانی کشور در همدان در تیم منتخب خوزستان بازی می کرد، با به ثمر رساندن 21 گل، آقای گل آن مسابقات گردید. یکی از نتایخ تاریخی آن دوره از مسابقات شکست 20 بر صفر تیم استان بندرعباس (هرمزگان فعلی) از تیم منتخب خوزستان بود. هوشنگ مرادی به تنهایی 14 گل در آن مسابقه به ثمر رساند! در تیم استان خوزستان آقایان عباس گیشوئی و آوی و کوتشیخی(شاهین خرمشهر) و هوشنگ مرادی (تاج خرمشهر) عضویت داشتند.
مرحوم فرهنگ بادکوبه ای دروازه بان تیم شاهین خرمشهر بود که مدتی بعد به باشگاه پاس تهران پیوست و سپس به عضویت تیم ملی فوتبال ایران درآمد. باید اضافه کنم که عبدالخالق حمله داری دروازه بان تیم تاج خرمشهر یکی از زبده ترین دروازه بانانی بوده است که من تاکنون در فوتبال ایران مشاهده کرده ام. او از جهت قد و قامت و استیل دروازه بانی تا حدود زیادی با مرحوم ناصر حجازی مشابهت داشت. با این تفاوت که او از دل و جرآت و جسارت بسیار بیشتری نسبت به حجازی برای دفع توپ از مقابل پای مهاجمین تک به تک شده با خود داشت. باید به این نکته مهم توجه داشته باشید که عبدالخالق حمله داری منحصراً بر روی زمین های سخت خاکی دروازه بانی کرده است و نه بر روی زمین های چمن نرم! مسئولین وقت فوتبال ایران استعداد و مهارت او و بسیاری از دیگر فوتبالیست های زبده خرمشهری/شهرستانی را به دلیل غیر تهرانی بودن سوزاندند. در آن دوران، فوتبال ایران به صورتی به شدت تبعیض گرایانه منحصر شده بود در تهران!
وقتی صحبت از دروازه بانان خوب خرمشهری می شود بی انصافی است که اگر ابتدا از عبدالرزاق گلابی قدیمی ترین دروازه بان خرمشهری ذکر خیری نشود. و دیگری عبدالرضا ملاح زاده دروازه بان خوب شاهین خرمشهر است که بعد ها به دو ومیدانی رو آورد و قهرمان دوهای پنجهرار و ده هزار متر خوزستان گردید. ایشان چنانچه در اوج آمادگی برای شرکت در مسابقات دو و میدانی قهرمانی کشور، دچار تصادف شدید رانندگی ی منجر به کناره گیری از عالم ورزش نمی شد، به احتمال قوی یکی از دوندگان ارزنده کشور ایران می گشت. عبدالامیر مزرعه نیز از دیگر دروازه بانان بسیار زبدۀ خرمشهر بود.
پس از تشکیل لیگ سراسری فوتبال تخت جمشید، آقای محمد یونس زاده صاحب امتیاز و نماینده انحصاری ماشین های تویوتا در ایران (مستقر در خرمشهر)، تیم فوتبال رستاخیز خرمشهر را با سرمایه شخصی خود تأسیس نمود. این تیم ضمن بازی در لیگ تخت جمشید، بازیکنان برجسته ای مانند مجید بیشکار عضو تیم ملی ایران در مسابقات جام جهانی 1978 آرژانتین)، عبدالرزاق خادم پیر، زراعتکار و دانایی را به تیم ملی ایران هدیه کرد. وقتی صحبت از فوتبال خرمشهر می شود باید از یحیی جاوید نیز ذکر خیری نمود که به نیابت از خانواده ورزشکار و ورزشدوست خود یک تیم فوتبال جوان و سازمان یافته را پایه ریزی کرده و آنرا به یاد برادر ورزشکارش، محمدرضا جاوید که یک روز صبح جسد بی جان او را در استخر روباز خرمشهر پیدا کردند ، تیم "جاوید" نامگذاری کرد. معمای چگونگی درگذشت این ورزشکار محجوب و محبوب خرمشهری هیچگاه گشوده نشد.
ذکر نام بغلاوی کاپیتان تیم جنوب خرمشهر نیز جای ویژه خود را دارد. و جلال علوی، عرادی، عاصی، سعید حلمی (از نسل جدید شاهینی ها)، کوتشیخی مدافع بلند قامت و خوش استیل و مهدی امیدوارِ مهاجم چپ پا، از فوتبالیست های با کلاس و خوش اخلاق تیم شاهین خرمشهر بودند که از آن میان تنها مهدی امیدوار به جرگه مربیان فوتبال پیوست و مشغول خدمت به فوتبال خرمشهر گردید. هادی امیدوار برادر کوچکتر مهدی نیز مهاجم خوبی بود اما نه همچون مهدی. برادران قراگوزلو نیز از بازیکنان زبده تیم تاج خرمشهر محسوب می گردیدند.
سخن از استخر روباز به میان آورده شد. به دلیل گرمای شدید تابستان خرمشهر، شاخه غربی رودخانه کارون یا همان کانال عضدی، "شط" در حدفاصل رودخانه بهمنشیر و اروندرود، استخر طبیعی نوجوانان و جوانان خرمشهری برای شناکردن و خود را به خنکای فرحبخش آب سپردن محسوب می گردید. ولی به دلیل اینکه هر ساله تعدادی از این شناگران در شط غرق شده و جان خود را از دست می دادند و یا ندرتاً به دلیل حمله کوسه، دچار صدمه دیدگی می شدند، شنا کردن در شط ممنوع اعلام گردیده بود. تا آنکه در سال 1342 یک استخر روباز در ورزشگاه شهر که در آنزمان نامی نداشت و به "استادیوم" مشهور بود، ساخته شد. نخستین مربی آموزش شنا در این استخر آقای عبدالحمیدی ناظم/مدیر رشتی ی دبیرستان دکترهشترودی خرمشهر بود.
در رشته شمشیربازی تیم خرمشهر بارها قهرمان شمشیر بازی ایران شده بود. یک ناو استوار نیروی دریایی به نام هاشمی که مسئولیت دژبانی نیروی دریایی خرمشهر را به عهده داشت و بسیارعلاقمند و وارد به ورزش شمشیر بازی بود، وقت و انرژی خود را صرف تشکیل، تمرین، آماده سازی و فعالیتربای تیم شمشیربازی خرمشهر کرده بود. در تیم ملی شمشیربازی ایران که در المپیک آسیایی 1974 تهران شرکت نموده و در مجموع با کسب 26 مدال کسب (16 طلا، 3 نقره و 7 برنز) به مقام قهرمانی آسیا دست یافت، آقایان منوچهر شفاهی (رشته سابر)، علی بدر (رشته اپه) و خانم مهوش شفاهی (فلوره بانوان) از خرمشهر عضویت داشتند.
با وجود اینکه نام خرمشهر (و خوزستان) با فوتبال عجین شده اما نباید از یاد برد که بسکتبال خرمشهر همواره در میان بهترین تیم های بسکتبال ایران قرار داشته است. از بسکتبالیست های قدیمی می توان از کاظم تک، رضا چاسبی، حسن مشتاق نام برد. نخستین بازیکنان شهرستانی ای که در سالهای 1345 و46 به تیم ملی بسکتبال ایران دعوت شدند از خرمشهر (وآبادان) بودند: سروش نگهبان، سلیم شیبه و مرحوم عبدالله نیک نژاد. عبدالله نیک نژاد تنها کسی در تاریخ بسکتبال ایران می باشد که از 60 پرتاب پنالتی، تمامی آنها را به گل تبدیل نموده است. البته باید از بازیکنانی همچون مرحوم وهاب صالحی، سیاوش نگهبان، باقر خانچی، منصور هفتلنگ و بهبودی، فاضلی و هلالات نیز نام برد. سروش نگهبان بعدها وارد دانشکده افسری پلیس شد و در پیش از انقلاب محافظ مخصوص شادروان هویدا بود. پدر سیاوش و سروش نگهبان، این دو بسکتبالیست نامی خرمشهر و ایران مدتها ریاست اداره گمرک خرمشهر را بر عهده داشت.
دومیدانی از دیگر ورزشهایی بود که خرمشهریها در رشته هایی از آن پیشتاز بودند. عبدالوهاب شاهخوره معروف به "امپراتور پیست دو و میدانی"، سریعترین مرد دهه 30 ، یکی از قهرمانان نامدارخرمشهری است. او اولین کسی بود که دهه 40 بدون کفش استاندارد میخی ی دوومیدانی(!؟)، صد متر را با زمان 10.7 ثانیه دوید، آنهم بر روی پیست ذغال کُک و نه تارتان. این رکورد به مدت 27 سال دست نیافتنی باقی ماند. او رکورد دار رشته 200 مترِ سرعت نیز بود. شاهخوره عضو تیم ملی دومیدانی ایران و شرکت کننده در بازیهای المپیک 1964 توکیو بود. وی به مدت 26 سال در ماده های 100 و 200 متر و همچنین 4 در 400 و 4 در 800 متر بدون شکست شرکت نمود و سپس کفشهای خود را آویخت.
نکته جالب در زندگی این ورشکار دوست داشتنی ی خرمشهری این است که او در ملاقاتی که به عنوان ورزشگار سال با شاه داشت، تقاضای هیچگونه کمکی از او نکرد. عبدالوهاب شاهخوره که بازنشسته صنایع دفاع ملی بود، در سه سال پایانی عمر خود که با بیماری سرطان دست و پنجه نرم می کرد، ماهیانه حدود 360 هزار تومان به عنوان حقوق تقاعد دریافت می کرد در حالی که مجبور بود هر ماه یک آمپول به مبلغ 500 هزار تومان خریداری نماید! وی سرانجام در روز سوم دی ماه سال 1385 در سن 79 سالگی در عین فقر و فاقه، تنهایی و بی اعتنایی مسئولین ورزش ایران اسلامی در اثر بیماری سرطان پروستات درگذشت. روحش شاد و سربلند باد.
برادر کوچکتر او، شاپور شاهخوره نیز دستی در ورزش فوتبال و دو و میدانی داشت اما بیشتر به مسئولیتهای سرپرستی تیم های دو و میدانی و بیشتر فوتبال می پرداخت.
از دیگر دوندگان به نام خرمشهری می توان ازعلی دشتکوهی، عبدالرضا ملاح زاده و دشتی در رشته دوهای استقامت، صادق ناروندی در رشته 1500 و 3000 متر، نمکی حاجی پور و قیصری در 400 و 800 متر نام برد. رضا چاسبی نیز در پرش ارتفاع حرف های بسیاری برای گفتن داشت.
در رشته کشتی ورزشکاران زبده و با استعدادی در خرمشهر وجود داشت از جمله مرحوم چگینی، ناصر و حسین حمله داری، محمود زریباف، جاوید و نامدار.
منصور یاسمی و عبدالوهاب صالحی از قهرمانان رشته دوچرخه سواری بودند. عبدالوهاب صالحی علاوه بر دوچرخه سواری، بسکتبالیست بسیار ماهری نیز بود.
با پوزش از محضر تمامی ورزشکاران ارزنده خرمشهری که بعضاً چهره آنها را در برابر دیدگانم حاضر دارم ولی متأسفانه نام آنها را فراموش کرده ام. لذا متأسفانه ذکر خیری از آنها در این مقاله نشده است.
م. گئومات


تیم فوتبال رستاخیز خرمشهر در سال 1357، شرکت کننده در لیگ سراسری باشگاههای ایران موسوم به جام تخت جمشید


تیم جوانان شاهین خرمشهر قهرمان مسابقات جام جوانان خرمشهر در سال 1342 - ایستاده از چپ: هادی جراحی - ؟ - ماجدی - کاظمی- ؟ - ؟ - نشسته از چپ: ؟ - محمدی - ؟ - حسونی - محمد آبزین

[teammelli91]

Two biggest stars from Khorramshahr today are without a doubt Vahid Amiri and Alireza Beiranvand.

[GolfePersique]

Two biggest stars from Khorramshahr today are without a doubt Vahid Amiri and Alireza Beiranvand.

I thought they both were from Lorestan.

[AIrani]

Thanks for this thread.

In my youth days, I went to this city twice. I walked along karoon river and rode on a lenj for 3 rial (se geroon). Good old days.

During war which Iraq started and the entire world supported it (except for few countries), Khoramshahr fell and I could not sleep. I was sick in my stomach.

Western countries and Russia with the help of Arab ganged up on Iran. Iran paid a heavy price to keep all of its lands. May those who died for Iran rest in peace.

[IRAN300]

Two biggest stars from Khorramshahr today are without a doubt Vahid Amiri and Alireza Beiranvand.

I think that you mixed Khorramshahr with Khorramabad, capital of Lorestan. Both Amiri and Beiranvand are Lurs from this Shahrestan.

[teammelli91]

I thought they both were from Lorestan.

My mistake, you're right aziz.

[teammelli91]

I think that you mixed Khorramshahr with Khorramabad, capital of Lorestan. Both Amiri and Beiranvand are Lurs from this Shahrestan.

My mistake dadash, you're right.