Nekounam ends his Career

[Tehranto]

He saved us so many times. He will be missed.

I hope no Iranians were injured in the making of this thread.

[mahestan]

I wish him best of luck. He was truly one of the most consistent TM players. I always cringe when TM gets awarded a PK or we go to PK shoot out, but I never felt nervous when he would take the shot. It would be great to see him go the same route as Mahdavikia and start working with the youth level.

[Lorestani]

I hope no Iranians were injured in the making of this thread.

Great sense of humor!

[DJPedram]

One of the greatest Captain of Team Melli.

[Mr.Click]

True professional, great footballer, one of our best Captains, an absolute gentleman on and off the field..
Thank you Javad Jan

[GolfePersique]

[GolfePersique]

[rezabmehr]

This is Javad's final statement before retiring from a glorious football career On 90 website. I have translated it from Farsi to English because I thought his message was important and deserves to be heard by all of us.

وبسایت رسمی برنامه نود - کاپیتان پیشین تیم ملی کشورمان از فوتبال خداحافظی کرد.
به گزارش وبسایت نود، جواد نکونام با انتشار بیانیه زیر از فوتبال خداحافظی کرد.
به نام خداوند بخشاینده مهربان
بله...جمعه دلگیر است و مخصوصاً عصر جمعه و براى من از این به بعد جمعه ها دلگیرتر خواهد بود.
بچه که بودم وقتى می گفتند کفش هایش را آویخت فکر می کردم باید کفش هایم را از جایى آویزان کنم ولى بعدها فهمیدم که با آویزان کردن کفش خیلى از آرزوهایت هم آویخته خواهد شد.
ساعت از حول و حوش ۲ بامداد گذر کرده.... به دور از هیاهوی شهر و تمام سال های حضور روی زمین چمن؛ به این فکر می کنم که قصه فوتبالم قرار است، امروز، ۲۵ تیرماه سال ۹۵ به پایان برسد.
این یک پایان همیشگی نیست. من خیلى زود باید به دنیاى جدیدى در کار حرفه اى پا بگذارم و بازهم به فوتبال بازمی گردم اما خداحافظی هایی هستند که بدون بازگشت هستند و مثل یک درد برای همیشه روی قلب ما باقی می مانند. به گمانم شما هم امروز مثل من، هنوز خداحافظی هادی نوروزی و مهرداد اولادی را باور نکرده اید. شاید شما هم فکر می کنید هنوز خداحافظی ناصر حجازی، احدی، همایون بهزادی، مجید سبزی، غلامحسین مظلومى و همه آن چهره های به یاد ماندنی، یک دروغ است. دروغی که نمی توانیم آنها را باور کنیم.
اگر بخواهم قصه فوتبالم را بازگو کنم، باید ماه*ها بنویسم. از نخستین روزی که در لیگ برتر با پاس شروع کردم، هزار و یک قصه و حرف دارم. اگر بخواهم بگویم چه شد و چه گذشت و از چه جاده هایی عبور کردم، حوصله تان سر می رود به همین دلیل ترجیح می دهم از آخر فوتبالم شروع کنم. برای هیچ فوتبالیستی شیرین تر از این نیست که با پیراهن تیم محبوبش خداحافظی کند، ولى افسوس که نگذاشتند...
با تمام احترامی که برای باشگاه سایپا قایلم، دوست نداشتم فوتبالم را در ایران با پیراهنی جز استقلال تمام کنم و سرانجام چیزی که همیشه حدسش را می زدم، رخ داد؛ خداحافظی نکردن با پیراهن آبی. امروز اما از این بابت به هیچ وجه ناراحت و دلخور نیستم چراکه شانس آن را داشتم با بدرقه کودکانی برای همیشه از دنیای بازیگری خداحافظی کنم که پاک ترین دل های دنیا را دارند. همان ها که با دعاهای شان نقشی پررنگ در صعود تیم ملی به جام جهانی برزیل داشتند. این بچه ها حالا عضوی از خانواده من هستند و برای همیشه عضو خانواده ام باقی می مانند.
حالا فیلم دوران فوتبالم با تمام سختی*ها و خوشی*هایش از مقابل چشمانم می*گذرد. دو دوره بازی در جام جهانی و افتخار پوشیدن ۱۵۱ پیراهن ملی طی هفده سال، عنوان پرسابقه*ترین بازیکن تاریخ آسیا در لالیگا، گل صعود اوساسونا در جام یوفا، گل به آس رم، لاتزیو، تیم ملی شیلی، تیم ملی سوئد، باز کردن دروازه رئال مادرید در سانتیاگو برنابئو، بستن بازوبند کاپیتانى در لالیگا مقابل بزرگان دنیا و... پروردگار را شکر می*گویم از اینکه مستطیل سبز، همواره در برابر من و رویاهایم سخاوتمند بوده. باید از تمام هوادارانی که در این سال ها از من حمایت کردند و همیشه یاورم بودند، تشکر ویژه ای کنم چون جواد نکونام بدون آنها، هیچ بود؛ به ویژه استقلالی های عزیز که خود من در کودکی و نوجوانی عضوی از آنها بودم و روی همان سکوها، تیم محبوبم را تشویق می کردم.
باید از پرسپولیسی ها هم تشکر کنم که در تیم ملی سال ها در کنار دیگر هواداران از من حمایت کردند. از تک تک هواداران فوتبال ایران تشکر می کنم. هیچ هواداری در طول فوتبالم به من بی احترامی نکرد و این برایم یک دنیا ارزش دارد. ممنون تبریزی ها، اصفهانی ها، مشهدی ها، شیرازی ها، تهرانی ها و ممنون تمام مردم خوب ایران هستم. اگر چیزی گفتم که ذهن هر یک از آنها را آزرد، ببخشند و حلالم کننند.
در این سالها با جمعى از بهترین مربیان کار کار کرده*ام و از هر کدام، درس*های بزرگی فرا گرفته*ام. از پرویز ابوطالب عزیز نخستین مربی ام گرفته تا دکتر ذوالفقار نسب، محمود خان یاورى، فرهاد کاظمى، همایون شاهرخى، ابراهیم قاسمپور، منصور خان پورحیدرى، مصطفی دنیزلى، برانکو، کارلوس کی*روش، على دایى و ....همینطور مربیانی که در خارج از ایران به من چیزهای زیادی آموختند. دست تک تک آنها را می بوسم و امیدوارم شاگرد خوبی برایشان بوده باشم و باعث سربلندى شما عزیزان بوده باشم.
دست یکایک اعضای خانواده*ام را هم می*بوسم برای سال ها صبر و حمایت و خون دل، تا جواد نکونام به سلامت از ابتدای مسیر فوتبال به پایان راه برسد.
پدر عزیزم که فوتبالیست شدنم را مدیونش هستم، مادر مهربانم که قبل هر بازى با دعاى او وارد زمین می شدم، برادرانم که مثل کوه پشتم بودند و هستند و همسرم که در همه حال همیشه کنارم بود.
سپاسگذارم از گزارشگران و روزنامه*نگاران ورزشی فوتبال بدون انتقادها و تمجیدهای آنها قابل تصور نیست. کسانی که در سرما و گرما همیشه کنار فوتبال بوده اند، بدون آنکه چشمداشتی داشته باشند.
برای من هیچ چیز در دنیا قابل قیاس با نشاندن لبخند شادی روی چهره مردم کشورم نیست. به عنوان کسی که با فوتبال، دور جهان چرخیده و فرهنگ*های مختلف را دیده، حالا که لحظه خداحافظی*ام فرا رسیده است، بار دیگر صادقانه و صمیمانه می*گویم: ملتی که من کوچکترین عضو آن هستم، شایسته بهترین*هاست.
برادر کوچک شما- جواد نکونام

“In the name of God and the kind merciful:

Yes…. Fridays, specially Friday afternoons, are depressing for me. From now on Fridays will be even more depressing.

As a kid, when I heard someone was hanging up their cleats, I thought they actually hung it from somewhere. Then I learned by hanging up your cleats, you also hang up some of your dreams.

It is now past 2:00 AM…. away from the hustle and bustle of the city, the green grass on the pitch; I am thinking about my football story which will end today, the 25th day of Teer, 1395.

This is not an ordinary ending. I must quickly take some steps in my new professional career and return to football. But some goodbyes are forever and weigh heavy on our hearts. Like me, you may still have not believed the goodbyes of Hadi Nouroozi and Mehrdad Oladi. Like me, you may think the goodbyes of Nasser Hejazi, Ahadi, Homayun Behzadi, Majid Sabzi, Gholamhossein Mazloomi and the rest of our unforgettable faces were all lies. Lies that are hard to believe.

If I want to tell about my professional football story I can write for months. From my early days at Pas in our league til now, I have a thousand and one stories. I don’t want to bore you with what happened and the roads I had to travel to get there. For that reason, I prefer to start with the end of my career. For a football player, there is no bigger joy than to retire with his favorite jersey, but sadly, they didn’t let me…

With all the respect for Saipa Organization, I did not like to retire with any jersey other than Esteghlal. And the one thing that I thought could happen did happen, saying goodbye to football without a blue jersey. But today, I am not sad or heartbroken because I had a chance to say my goodbyes forever in the company of children with the purest of hearts. The same children, with their prayers, which played a huge role and saw us get past the group stage and reach the finals in Brazil. These children are part of my family now and they will be for the rest of my life.

The movie of my career with all its joys and hardships is playing in front of my eyes. Playing in two World Cups, the honor of putting on the TM jersey for 17 years with 151 caps, the most experienced Asian player in La Liga, the goal that sent Ossasuna through to UEFA, the AS Roma goal, Lazzio, Chilean National Team, Sweden, the Real Madrid goal in Santiago, the captain’s armband in La Liga against some the greatest in the world and …. I thank God that football has made my dreams come true. I must thank the fans for supporting me throughout the years because without them, Javad Nekounam would be nothing. And a special thanks to Esteghlal fans, which as a kid, I cheered my favorite team with them.

I must thank Perspolis fans that along with others stood by me. I thank each one of you as I was never disrespected by anyone and that means the world to me. I thank the fans from Tabriz, Esfehan, Mashad, Shiraz, Tehran and all Iranians. I hope they forgive me if I have ever said anything to hurt their feelings.

Over the years, I have worked with some great coaches and have learned many lessons from each one of them. From Parviz Abutaleb, my first coach, to Dr. Zolfagharnasab, Mahmood Khanyavari, Farhad Kazemi, Homayun Shahrokhi, Ebrahim Ghasempour, Mansur Poorheidari, Mostafa Denzili, Branko, Carlos Queiroz, Ali Daie and .... I also want to thank my coaches outside Iran. I kiss the hands of each and every one of them and I hope as their student I can make them proud.

I want to kiss the hands of my family members for their relentless support so I can safely end this long journey. To my father, which I owe my football career and to my kind mother who prayed for be before every game entering the pitch and my brothers that have stood by me like a rock and my wife which has always been by my side, thank you.

I want to thank all newscasters and sports writers, which without their criticisms and praises, none of this would have been possible. I also want to thank those that have supported our football without any agendas.

For me nothing in the world compares to the smiles and happiness of the fans and our people. As a footballer, that has been around the world and has seen many cultures, the time has come to say goodbye. I will say it again from the bottom of my heart, as a nation we deserve the best.

Your little brother,
Javad Nekounam”

[Abedzadeh]

Really sad to see him retire; he always represented and defended Iran with dignity, pride, and passion everywhere he played.

Professional player that any coach and player in the world would be honored to have on their team. A real legend. We love you Captain Javad!!!!!

[Ando Teymourian]

Goodbye Captain! What a classy way to say goodbye, of course that's no surprise from Capitan Nekou..

The man always played with his heart and passion for his country and club. And lets not forget what a clutch captain he truly was... how many big goals at critical moments did this legend score for us.

He will be missed on the pitch, but will be welcome on the sidelines, guiding others. Enjoy it Nekou!

[Kian Persepolis]

LOL at the one kid in the front with the Dejagah jersey

[St_Mark]

به واسطه خداحافظی این بازیکن بزرگ فوتبال ملی در ادامه نگاهی می اندازیم به دوران بازیگری او که روز جمعه ۲۵ تیر ۹۵ با حضور بازیکنان بزرگ دیگری مانند علی دایی و کریم باقری خاتمه یافت.

دوران باشگاهی:
پاس (۱۳۷۷ – ۱۳۸۴)
جواد نکونام فوتبال حرفه ای را در سال ۱۳۷۷ و با پیوستن به تیم فوتبال پاس تهران آغاز کرد. نکونام از همان زمان به طور متناوب در ترکیب تیم فوتبال پاس به میدان رفت و تا سال ۱۳۸۴ برای این تیم توپ زد. او در طول هفت سال به همراه تیم فوتبال پاس مقام قهرمانی سومین فصل از لیگ برتر فوتبال ایران را در سال ۱۳۸۲ به دست آورد و در فصل آینده به عنوان نماینده ایران تا مرحله یک هشتم نهایی جام باشگاه های آسیا صعود کردند. او برای پاس در ۱۷۹ بازی به میدان رفت و ۴۵ گل به ثمر رساند.

الوحده – الشارجه امارات (۱۳۸۴ - ۱۳۸۵)
نکونام در آغاز سال ۸۵ و در حالی که گفته می شد از چند تیم اروپایی پیشنهاد های خوبی دارد، به تیم فوتبال الوحده امارات پیوست و در ۱۱ بازی برای این تیم ۳ گل را به ثمر رساند و در ادامه نیز با قراردادی سه ماهه به الشارجه منتقل شد و برای این تیم هم در ۱۵ بازی ۳ بار موفق به گلزنی شد.

اوساسونا اسپانیا (۱۳۸۵ – ۱۳۹۱)

با درخشش نکونام در جام جهانی ۲۰۰۶، مشتریان اروپایی به سراغ جواد آمدند و او هم اوساسونا و لالیگا اسپانیا را برای ادامه فوتبال خود برگزید. این هافبک دفاعی ایرانی در نخستین فصل حضورش در اسپانیا به همراه اوساسونا در جام یوفا شرکت کرد و گلرنی نکونام مقابل بوردو این تیم را راهی مرحله نیم نهایی کرد اما در این مرحله اوساسونا مقابل سویا که قهرمان آن دوره از این مسابقات شد، شکست خورد.
اما سال ۲۰۰۷ برای نکو با بدشانسی همراه بود واو به دلیل مصدومیت تقریبا حضور آنچنانی ای در ترکیب این تیم نداشت اما به دلیل توانایی های فنی بالا مسئولان این تیم اسپانیایی قرارداد نکونام را تمدید کرد. او در سال ۲۰۰۸ عملکرد بسیار خوبی نسبت به دو سال قبل تر داشت و حتی در بازی پایانی نیم فصل نخست مقابل رئال مادرید تک گل تیمش را وارد دروازه ایکر کاسیاس کرد و فصل را با هشت گل زده خاتمه داد. او تا سال آخری که در اوساسونا حضور داشت، همواره جزو باریکنان ثابت و محبوب این تیم به شمار می رفت و در سال ۲۰۱۲ در بازی جام حذفی با بازوبند کاپیتانی تیمش مقابل بارسلونا قرار گرفت.
نکونام در پایان شش سال نخست حضورش در این تیم با ۱۴۹ بازی و ۲۴ گل زده اسپانیا را ترک کرد و باشگاه اسپانیایی در بیانه ای به پاس شش سال حضورش در این تیم از او قدردانی کرد.

استقلال (۱۳۹۱ – ۱۳۹۲)

نکونام که همواره خود را استقلالی معرفی می کرد در این سال علی رغم وجود پیشنهاد های مالی خوب به ایران و استقلال آمد و در نخستین فصل حضورش به همراه استقلال قهرمان لیگ برتر شد و توانست به همراه این تیم به نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا صعود کند. او در ۴۴ بازی برای استقلال ۸ بار گلزنی کرد و در فصل نقل و انتقالات سال ۹۳ به دلیل اختلافاتی که با کادرفنی استقلال داشت بار دیگر فوتبال ایران را ترک کرد.

الکویت کویت (۱۳۹۳)

پس از اتفاقاتی که برای او در استقلال پیش آمد نکونام به تیمی در کویت پیوست و تا پایان فصل در ۱۱ بازی برای این تیم یک بار گلزنی کرد.

اوساسونا (۱۳۹۳- ۱۳۹۴)

کاپیتان وقت تیم ملی فوتبال ایران بار دیگر و در شرایطی که بازیکنان جوان ایرانی از رفتن به فوتبال اروپا بازمانده بودند در سی و چند سالگی به اسپانیا بازگشت اما این بار برای اوساسونا در لیگ آدلانته به میدان رفت و در 22 بازی 5 گل را وارد دروازه رقبا کرد و بار دیگر به ایران بازگشت.

سایپا (1394)

نکونام که گفته می شد پیشنهادی را استقلال دارد، به یک باره سر از سایپا در آورد اما حضور او در این تیم هم طولانی نبود و در نیم فصل دوم راهی تیم فوتبال العربی قطر شد و تا پایان فصل در این تیم بازی کرد و به فوتبال خود خاتمه داد. او در 15 بازی برای سایپا 3 گل و در 11 بازی برای العربی یک گل به ثمر رساند.

فوتبال ملی
نکونام در سال 77 و بلافاصله پس از پیوستن به پاس و درخشش نسبی در همین سال توسط منصور پورحیدری به تیم ملی دعوت شد و در سال 1378 نخستین بازی ملی خود را در شرایطی که کمتر از بیست سال سن داشت، انجام داد. نکونام تا پایان فوتبال ملی خود که در فروردین 94 و پس از بازی با سوئد انجام شد، توانست رکورد 149 بازی ملی علی دایی را با 151 بازی و 39 گل زده بشکند. او سومین بازیکن گلزن تاریخ فوتبال ایران هم به حساب می رود.
کاپیتان سابق تیم ملی در طول هفده سال حضور در تیم ملی دو بار موفق به حضور در جام جهانی 2006 و 2014 شد. او چهار بار در سال های 2004، 2007، 2011 و 2015 پیراهن تیم ملی را در جام ملت های آسیا به تن کرد.
نکونام توانست در سال 2004 با تیم تحت هدایت برانکو ایوانکوویچ در چین مقام سوم جام ملت های آسیا را به دست بیاورد. او در بازی های آسیایی بوسان کره جنوبی با تیم ملی امید مقام قهرمانی را هم کسب کرد.
نکونام همچنین در آخرین بازی های ملی خود مقابل شیلی و سوئد دروازه این دو تیم را باز کرد و در جام جهانی 2014 هم قوچان نژاد با پاس گل او توانست دروازه بوسنی و هرزگوین را باز کند.

افتخارات تیمی

قهرمانی لیگ برتر ایران به همراه پاس و استقلال
قهرمان بازی های آسیای بوسان کره جنوبی با تیم ملی فوتبال
قهرمان مسابقات غرب آسیا
دو بار صعود به جام جهانی
مقام سوم جام ملت های آسیا 2044
افتخارات فردی
نامزد کسب عنوان بهترین بازیکن سال آسیا 2013
بهترین بازیکن سال ۱۳۸۶ فوتبال ایران
رکورد دار بیشترین بازی ملی تاریخ فوتبال ایران
سومین گلزن برتر تاریخ تیم ملی فوتبال

[ehsan singapore]

is sad to see how he retired

[FeLFeL]

Thank you Captain for playing with great pride and honor all these years for Iran. One of, if not THE most accomplished Iranian player on an international level. (Only other people who may come close are Daie and Mahdavikia)

His time with Osasuna gained him the recognition and respect of some of the best players in the world in La Liga. I remember when Barca and Real played Osasuna and the opposing team's players would be praising Javad afterwards. He was consistent, disciplined, great at reading the game, positioning, pin-point accuracy with passes. A beast at scoring off set pieces, corners and even had a some great free kick goals for Osasuna and Iran. Probably the best we've had in the CDM/CM position next to Bagheri and Ando which I'd say he is hands down a better passer than both of those guys who were also great.

Anyways, as usual with the way we do things I guess there was no proper send off which sucks but TM fans will never forget Captain Nekou.

[Karimi 8]

One of the best Iranian players of all time. Very professional and highly skilled. Successful career in Europe, and amazing performances for the national team. Will go down in our history books as one of our best players ever. Hell of a captain too. Thank you for your years of commitment and everything you put into our football. You lead by example captain Nekounam